Przejdź do głównej zawartości

Daniel Kalder. Zagubiony kosmonauta.


Wydane przez

Wydawnictwo Czarne

Autor tej książki jest Szkotem. Spędził z Rosji 10 lat. W czasie pobytu w stolicy imperium zapragnął poznać mało znaną część europejską Federacji Rosyjskiej. Pragnienie to zaprowadziło go do Kałmucji, Tatarstanu, Mari Eł, Udmurcji.

Daniel Kalder wybiera tereny jakie zamierza odwiedzić powodowany potrzebą nudy. Nie nudzi się w Moskwie, on chce doznać nudy, pobyć w świecie, w którym pustka i posucha knajpiano-towarzyska wypełnią mu wszelkie chwile.

Opowieść „Zagubionego kosmonauty” czyta się doskonale; nie znajdziemy tu nudy, a za to dowiemy się o maryjskich szamanach, dziwnych pasjach Piotra Wielkiego, pochodzeniu konstruktora kałasznikowa i Mieście Szachów. Spotkamy tu absurdy znane nam z minionych czasów i choć doświadczymy pewnego szoku kulturowego, nie będzie on tak silny, jak mógłby by być w przypadku ludzi Zachodu (Kaldera, po kilku latach mieszkania w Rosji, niewiele już dziwi).

Opisywana wędrówka może wywrzeć przygnębiające wrażenie. Portret miast, w których wciąż znajdziemy pomniki Lenina, w których rusyfikacja społeczności lokalnej jest tak wielka, że aż wypiera poczucie odrębności narodowościowej, miast-widm. Przejmujący obraz nie pozwala się nam jednak zanurzyć w odrazie, czy rozgoryczeniu – autor, z właściwym sobie poczuciem humoru i realistycznymi poglądami na życie – komentuje zastaną rzeczywistość budując historię ciekawą i prawdziwą.

Podobnie jak Andrzej Stasiuk w przedmowie do „Zagubionego kosmonauty” zachęcam, by uwierzyć Szkotowi.

Komentarze

Anonimowy pisze…
Zachęciłaś mnie do przeczytania tego tytułu. Lubię podróżowanie na kartach książki z ludźmi, którzy są otwarci na otoczenie i mają równocześnie poczucie humoru. Obcowanie z taką książką jest wtedy bardzo przyjemne.

Bardzo podoba mi się świąteczny nastrój, który tu wprowadziłaś :)
Monika Badowska pisze…
er_minio,
do książki gorąco zachęcam:)
A nastrój, cóż - tak przyjemniej:)

Popularne posty z tego bloga

Konkurs na Blog Roku

Wczoraj ów konkurs wkroczył w kolejny etap. Za nami czas zgłaszania blogów, przed nami czas głosowania na te, co zgłoszone, a po południu 22 stycznia najpopularniejsze blogi oceniać będzie Kapituła Konkursu. Aby zagłosować na bloga, którego właśnie czytacie należy wysłać sms-a o treści E00071 (e, trzy zera, siedem, jeden) na nr 7144. Taki sms kosztuje 1,22 zł. Szczegóły konkursu: http://www.blogroku.pl/

Spacer po Sudetach, czyli kilka słów podsumowania.

Wyruszyłam ze Świeradowa Zdroju i z każdym krokiem oddalającym mnie od centrum i hałasu dobiegającego z okolicznych budów czułam się coraz lepiej. Cisza i pustka to zdecydowanie przestrzeń mi sprzyjająca. Oczy mi ciągnęło do błyszczących kamieni pod nogami, a całą sobą dostrajalam się do otaczającego mnie lasu. Im głębiej w Izery, tym więcej rowerzystów, ale urok Hali Izerskiej i obserwacja ludzi zajadających się popisowym daniem Chatki Górzystów nastrajały mnie bardzo pozytywnie. Gdy przy Stacji Turystycznej Orle okazało się, że będę spała w starym drewnianym domu, sama w wieloosobowym pokoju, uśmiechnęłam się szeroko. Obejrzałam wystawę, zjadłam niezbyt ciepłą acz smaczną zupę i zakończyłam długi dzień. Dzień kolejny okazał się być jeszcze dłuższy. W Jakuszycach o moje dobre nastawienie zadbała kawa w hotelowej restauracji i piękna droga przez las tuż za Jakuszycami. Karkonoski Park Narodowy rozpoczął się kaskada wodną, przy której można przycupnąć, by kupić bilet. Chwilę

Katarzyna Berenika Miszczuk. Tajemnica Dąbrówki

Katarzyna Berenika Miszczuk, bazując na swoich doświadczeniach z pisaniem o świecie pełnym słowiańskich bóstw, wkracza w literaturę dziecięcą. Wkroczyła właściwie książką "Tajemnica domu w Bielinach", bo ta, prezentowana przeze mnie powieść, opisująca rodzinę Lipowskich jest kontynuacją wspomnianej powyżej. I mamy otóż mamę z czwórką dzieci, która zamieszkuje wspólnie z ciotką zmagającą się z chorobą Alzhaimera w Bielinach. Wsi, o której nawet mieszkańców mówią z lekkim przekąsem - "bo wiadomo jak to u nas". Owo "u nas" oznacza bowiem tajemnicze zjawiska, niemniej tajemnicze postaci i świat nie do końca taki jaki znany jest nam powszechnie. Jest on dzielony z domownikami, biedami, błędnymi ognikami i innymi stworzeniami, o których - z dużym zapałem - czyta w Bestiariuszu ośmioletnia Tosia. Jej mama wpadła na straszny, zdaniem dziewczynki pomysł. Szuka niani, która zajmie się nią (prawie dorosłą nią!) i maleńką Dąbrówką. Tosia robi wszystko, by odstraszyć k