Przejdź do głównej zawartości

Sylwia Chmiel. Miś Gabryś i przyjaciele.


Wydane przez
Wydawnictwo Harmonia

Miś Gabryś jest szalenie towarzyskim stworzonkiem. Ma wielu przyjaciół - konika Kasztanka, muszkę Bzykuszkę, zajączka Cezarego, tygryska Urwiska, wróbla Huberta. Spędza z nimi czas, bawi się, zdobywa nowe doświadczenia i okazuje, na znane sobie sposoby, sympatię i przyjaźń.

Opowieści o Misiu Gabrysiu nasycone są wyrazami dźwiękonaśladowczymi - dziecko uczestnicząc w lekturze ma okazję do naśladowania pociągu, ptaków, konika, stukotu butów, itp. Jest to atrakcyjne o tyle, że do książki dołączone są dwie płyty, na których znajdują się nagrane teksty z książeczki. Dziecko może albo tylko słuchać o przygodach Misia (i taki jest główny zamysł Autorki), albo je tylko czytać, albo połączyć obydwie te czynności - i ćwicząc słuch fonematyczny - podejmować próby dopasowywania tego, co słyszy do tego co widzi.

Dźwięki na płytach są przyjazne - słucha się ich dobrze, brak im drażniących uszy elementów, których zawsze obawiam się sięgając po książki dla dzieci. W tekstach zamieszczonych w książce pogrubiono wyrazy dźwiękonaśladowcze, a kurysywą wydrukowano polecenia czynności jakimi można podkreślać czytany/słuchany tekst.

"- Miau - miauknął kotek i ziewnął znudzony (Ziewamy) - nie chce mi się."[s.25]

Podoba mi się pomysł Sylwii Chmiel na ćwiczenia artykulacyjne. Mam nadzieję, że dzieci polubią Misia Gabrysia i jego przyjaciół. Bo tego, że spodoba się on rodzicom i pedagogom/logopedom - jestem pewna:)

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

Konkurs na Blog Roku

Wczoraj ów konkurs wkroczył w kolejny etap. Za nami czas zgłaszania blogów, przed nami czas głosowania na te, co zgłoszone, a po południu 22 stycznia najpopularniejsze blogi oceniać będzie Kapituła Konkursu. Aby zagłosować na bloga, którego właśnie czytacie należy wysłać sms-a o treści E00071 (e, trzy zera, siedem, jeden) na nr 7144. Taki sms kosztuje 1,22 zł. Szczegóły konkursu: http://www.blogroku.pl/

Spacer po Sudetach, czyli kilka słów podsumowania.

Wyruszyłam ze Świeradowa Zdroju i z każdym krokiem oddalającym mnie od centrum i hałasu dobiegającego z okolicznych budów czułam się coraz lepiej. Cisza i pustka to zdecydowanie przestrzeń mi sprzyjająca. Oczy mi ciągnęło do błyszczących kamieni pod nogami, a całą sobą dostrajalam się do otaczającego mnie lasu. Im głębiej w Izery, tym więcej rowerzystów, ale urok Hali Izerskiej i obserwacja ludzi zajadających się popisowym daniem Chatki Górzystów nastrajały mnie bardzo pozytywnie. Gdy przy Stacji Turystycznej Orle okazało się, że będę spała w starym drewnianym domu, sama w wieloosobowym pokoju, uśmiechnęłam się szeroko. Obejrzałam wystawę, zjadłam niezbyt ciepłą acz smaczną zupę i zakończyłam długi dzień. Dzień kolejny okazał się być jeszcze dłuższy. W Jakuszycach o moje dobre nastawienie zadbała kawa w hotelowej restauracji i piękna droga przez las tuż za Jakuszycami. Karkonoski Park Narodowy rozpoczął się kaskada wodną, przy której można przycupnąć, by kupić bilet. Chwilę

Katarzyna Berenika Miszczuk. Tajemnica Dąbrówki

Katarzyna Berenika Miszczuk, bazując na swoich doświadczeniach z pisaniem o świecie pełnym słowiańskich bóstw, wkracza w literaturę dziecięcą. Wkroczyła właściwie książką "Tajemnica domu w Bielinach", bo ta, prezentowana przeze mnie powieść, opisująca rodzinę Lipowskich jest kontynuacją wspomnianej powyżej. I mamy otóż mamę z czwórką dzieci, która zamieszkuje wspólnie z ciotką zmagającą się z chorobą Alzhaimera w Bielinach. Wsi, o której nawet mieszkańców mówią z lekkim przekąsem - "bo wiadomo jak to u nas". Owo "u nas" oznacza bowiem tajemnicze zjawiska, niemniej tajemnicze postaci i świat nie do końca taki jaki znany jest nam powszechnie. Jest on dzielony z domownikami, biedami, błędnymi ognikami i innymi stworzeniami, o których - z dużym zapałem - czyta w Bestiariuszu ośmioletnia Tosia. Jej mama wpadła na straszny, zdaniem dziewczynki pomysł. Szuka niani, która zajmie się nią (prawie dorosłą nią!) i maleńką Dąbrówką. Tosia robi wszystko, by odstraszyć k