Przejdź do głównej zawartości

Christopher Isherwood. Samotny mężczyzna.


Wydane przez
Wydawnictwo Świat Książki

Postanowiłam sięgnąć po "Samotnego mężczyznę" pod wpływem docierających do mnie zachwytów nad filmem. Uznałam, że zanim obejrzę film przeczytam książkę, bo taką kolejność lubię. Sięgnęłam po powieść i...

George Falconer to mężczyzna, który musi z dnia na dzień nauczy się żyć samotnie, który musi pogodzić się z tym, że jego ukochana osoba nie żyje. 

"Jeśli pomyśleć o dwóch osobach, które mieszkały razem dzień w dzień, rok w rok, w tej małej przestrzeni, stojąc łokieć w łokieć, gotując na jednej małej kuchence, mijając się z trudem na wąskich schodach, goląc się w łazience przed tym samym małym lustrem, ciągle wchodząc, wpadając na siebie, potrącając się przypadkiem lub rozmyślnie - zmysłowo, agresywnie, niezręcznie, niecierpliwie, w złości lub w miłości - pomyśleć, jak głębokie, choć niewidoczne ślady musieli wszędzie po sobie zostawić!"

George'a obumarł ukochany, Jim. Mężczyzna, w sile wieku, z dobrą pozycją społeczną, żmudnie buduje swój spokój, oswaja nieobecność kochanka, puste mieszkanie. W tym oswajaniu działa nieco na ślepo - to próbuje zajrzeć w głąb własnych emocji, to sięga po innego mężczyznę, który nie jest w stanie zagłuszyć pamięci o Jimie i przez to jego obecność staje się boleśniejsza niż mogłaby być gdyby nie sytuacja w jakiej jest George.

"Samotny mężczyzna" to niełatwa lektura. Trzeba zmierzyć się z własnymi uprzedzeniami, osobowością bohatera, tematem, który wciąż może budzić kontrowersje. Zaglądanie w emocje drugiego człowieka zawsze jest wyzwaniem, tu - moim zdaniem - wyzwaniem szczególnym, tak jak szczególna jest rola, w której próbuje się odnaleźć George Falconer.

Filmu ostatecznie nie widziałam. Zatrzymałam się na książce, ale obiecuję sobie, że obejrzę jej ekranizację. Dojrzewam do tego.

Komentarze

Czytanka pisze…
Film też nie jest łatwy, ale jest pięknie zekranizowany. Warto go obejrzeć. Pięknie pokazuje ból po stracie kogoś bliskiego.
Ja właśnie obawiałam się uprzedzeń, chyba dość trudno było by mi się z nią zmierzyć
Isadora pisze…
Wygląda mi to na trudną, ale intrygującą lekturę. Z chęcią sięgnę.

Pozdrawiam!
ksiazkowiec pisze…
Kupiłam z czasopismem, ale wystarczyło jedno zdanie koleżanki i nie czytam. Ach, te uprzedzenia. Bez reklamy. Tyle jest pięknych książek do przeczytania!:)
Loony_lunatic pisze…
Piękna książka, bardzo dobrze napisana, poruszająca. Moim zdaniem wypada o niebo lepiej od filmu. Wolałabym, żeby film bardziej trzymał się treści książki, ponieważ wprowadzony zmiany nie wyszły na dobre. Książkę polecam!!!
D pisze…
Bardzo chętnie przeczytałabym książkę i obejrzała film. Jednak chciałabym zachować prawidłową kolejność :)
Evita pisze…
Kupiłam dlatego,że była dołączona do gazety,którą kupuję regularnie :)
Przeczytam...kiedyś ;)
Pozdrawiam!
viv pisze…
Książka jest w planach. Do tej pory czytałam tylko "Pożegnanie z Berlinem" tego autora. Na półce czeka na swoją kolej "Pan Norris się przesiada" i o ile po tej książce styl pisania Isherwooda nadal będzie mi odpowiadał, "Samotny mężczyzna" utrzyma się w planach czytelniczych :)
Monika Badowska pisze…
Czytanka,
pewnie kiedyś obejrzę.

Bibliofilka,
może kiedyś?

Isadora,
chętnie przeczytam o Twoich wrażeniach:-)

Książkowiec,
:-)

Loony_lunatic,
hm, intrygujące...

Domi,
a co wg Ciebie jest prawidłową kolejnością?

Evito,
pozdrawiam;-)

Viv, to moje pierwsze spotkanie z tym autorem, choć tytuły przytoczone przez Ciebie kojarzę.
Caitri pisze…
Nie ukrywam, że mam wielką ochotę na film, głównie ze względu na Firtha. Ale po ksiązkę też mam w planach sięgnąć, choć nie jest to łatwy temat. Może jesienią?

Pozdrawiam!
Monika Badowska pisze…
Caitri,
ja wciąż się waham co do filmu...
Agnes pisze…
Bardzo mnie zainteresowałaś. Książkę wrzucam do schowka, prędzej czy później sięgnę.
Motylek pisze…
Zapisalam sie na film i grzecznie czekam. Jeszcze kilka osob przede mna. Ciekawa jestem, choc przyznam, ze chce zobaczyc glownie Colina Firtha.

Motylek

Popularne posty z tego bloga

Konkurs na Blog Roku

Wczoraj ów konkurs wkroczył w kolejny etap. Za nami czas zgłaszania blogów, przed nami czas głosowania na te, co zgłoszone, a po południu 22 stycznia najpopularniejsze blogi oceniać będzie Kapituła Konkursu. Aby zagłosować na bloga, którego właśnie czytacie należy wysłać sms-a o treści E00071 (e, trzy zera, siedem, jeden) na nr 7144. Taki sms kosztuje 1,22 zł. Szczegóły konkursu: http://www.blogroku.pl/

Spacer po Sudetach, czyli kilka słów podsumowania.

Wyruszyłam ze Świeradowa Zdroju i z każdym krokiem oddalającym mnie od centrum i hałasu dobiegającego z okolicznych budów czułam się coraz lepiej. Cisza i pustka to zdecydowanie przestrzeń mi sprzyjająca. Oczy mi ciągnęło do błyszczących kamieni pod nogami, a całą sobą dostrajalam się do otaczającego mnie lasu. Im głębiej w Izery, tym więcej rowerzystów, ale urok Hali Izerskiej i obserwacja ludzi zajadających się popisowym daniem Chatki Górzystów nastrajały mnie bardzo pozytywnie. Gdy przy Stacji Turystycznej Orle okazało się, że będę spała w starym drewnianym domu, sama w wieloosobowym pokoju, uśmiechnęłam się szeroko. Obejrzałam wystawę, zjadłam niezbyt ciepłą acz smaczną zupę i zakończyłam długi dzień. Dzień kolejny okazał się być jeszcze dłuższy. W Jakuszycach o moje dobre nastawienie zadbała kawa w hotelowej restauracji i piękna droga przez las tuż za Jakuszycami. Karkonoski Park Narodowy rozpoczął się kaskada wodną, przy której można przycupnąć, by kupić bilet. Chwilę

Katarzyna Berenika Miszczuk. Tajemnica Dąbrówki

Katarzyna Berenika Miszczuk, bazując na swoich doświadczeniach z pisaniem o świecie pełnym słowiańskich bóstw, wkracza w literaturę dziecięcą. Wkroczyła właściwie książką "Tajemnica domu w Bielinach", bo ta, prezentowana przeze mnie powieść, opisująca rodzinę Lipowskich jest kontynuacją wspomnianej powyżej. I mamy otóż mamę z czwórką dzieci, która zamieszkuje wspólnie z ciotką zmagającą się z chorobą Alzhaimera w Bielinach. Wsi, o której nawet mieszkańców mówią z lekkim przekąsem - "bo wiadomo jak to u nas". Owo "u nas" oznacza bowiem tajemnicze zjawiska, niemniej tajemnicze postaci i świat nie do końca taki jaki znany jest nam powszechnie. Jest on dzielony z domownikami, biedami, błędnymi ognikami i innymi stworzeniami, o których - z dużym zapałem - czyta w Bestiariuszu ośmioletnia Tosia. Jej mama wpadła na straszny, zdaniem dziewczynki pomysł. Szuka niani, która zajmie się nią (prawie dorosłą nią!) i maleńką Dąbrówką. Tosia robi wszystko, by odstraszyć k